آوازه ‌ای به بلندای دروازه ‌های جهان از آنِ حجازی +عکس

برنا:ناصرخان بچه خیابان آریانای تهران بود، پدرش آژانس املاک داشت،
در سال ۱۳۲۸ آذر ماه پا به دنیا گذاشت. بی خیال درس بود؛بازیگوشی‌اش
بادبادک می خواست و تیر و کمان و فیلم های جنگی و اجرای فنون فیلم‌ها در
خانه!
آن زمان فوتبال رونق زیادی نداشت ولی به مرور بچه‌ها به
فوتبال علاقه‌مند شدند. در محله‌شان مثل تمام محلات دیگر، هم «توپ» بود و
هم «بچه‌های محل» که هر موقع دور هم جمع می‌شدند، می‌رفتند یک زمین خالی،
بازی می‌کردند. در آن زمان اکثرا هافبک بود که به قول خودش زیاد تکنیکش هم
بد نبود!

[ندعوك للتسجيل في المنتدى أو التعريف بنفسك لمعاينة هذه الصورة]


عکس‌های سیاه سفید از روزهای رنگی حکایت می‌کند.ر وزهای رنگی با
آرزوهای بزرگ. عاشق جمع کردن بچه محل‌هایش بود حتی به بهانه عکسی شاید؛
دوستی‌ها را دوست داشت خاطره کند با دستی بر شانه‌ای و ژستی کودکانه.
بسکتبالیست‌های خوب آن دوره، هم بازی اش بودند؛ داوود حداد، شهمیرزادی،
خلخالی و حتی چنگیز وثوقی؛ اما انتخابش برای تیم ملی بسکتبال جوانان هم
راضی‌اش نکرد و بسکتبال فاتح دلش نشد.
ماجرای ورودش به فوتبال از آنجایی شروع شد که روزی با دوستانش به تماشای بازی آموزشگاهی که تیم مدرسه‌شان در آن شرکت داشته رفتند.
در همان روز دروازه‌بان تیم مدرسه آسیب دید مربی تیم با توجه به بلندی
قامت او (۱۸۵ سانتی متر) و بسکتبالیست بودنش، از او خواسته که به جای
دروازه‌بان، درون دروازه بایستد. که با اصرار مربی و با ترس و لرز و دلهره
درون دروازه ایستاده. ناصر حجازی از آن روز به عنوان یک روز بیاد ماندنی و
خاطره‌انگیز یاد می‌کند و حتی خودش هم باورش نمی‌شده که چرا با وجود
آن‌که برای اولین بار درون دروازه ایستاده، اینقدر خوب توپ می‌گرفته. و
زمانی که بازی تمام شد، همه تماشاگرانی که برای دیدن مسابقه آماده بودن
تشویقش کردند.
از همان زمان بود که ناصر حجازی به دروازه‌بانی روی آورد. تیم فوتبال
نادر در دسته دوم باشگاه‌های تهران اولین باشگاهش بود و از همان تیم به
تیم ملی جوانان و تیم ملی بزرگسالان رسید. در سال ۱۳۴۸ به تاج (استقلال)
پیوست و در همان سال اول، قهرمانی جام باشگاه‌های آسیا و جام تخت جمشید را
با این تیم به دست‌آورد.
تا پایان دوران بازیگری خود به‌جز یک سال و نیم در بین سال‌های ۱۳۵۶ و
۱۳۵۸ که برای تیم شهباز بازی کرد و مدت کوتاهی پس از جام جهانی ۱۹۷۸ که با
تیم منچستر یونایتد تمرین می‌کرد و ۵ بازی برای تیم ذخیره‌های یونایتد
انجام داد، در بقیه این مدت دروازه‌بان استقلال تهران بود و با این تیم
چندین دوره قهرمانی در لیگ کشور، جام باشگاه‌های تهران، جام حذفی ایران و
جام باشگاه‌های آسیا را جشن گرفت. حجازی در دهه ۱۳۵۰ دروازه‌بان اصلی تیم
ملی ایران بود و با این تیم، دو بار قهرمان جام ملت‌های آسیا (۱۹۷۲ و
۱۹۷۶) و یک بار قهرمان بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران شد و در جام جهانی ۱۹۷۸
آرژانتین و المپیک ۱۹۷۲ مونیخ هم شرکت کرد و سهمیه حضور در المپیک ۱۹۷۶
مونترآل و مقام سومی جام ملت‌های آسیا ۱۹۸۰ را هم به‌دست آورد.
حجازی در پایان دوران بازیگری خود به بنگلادش رفته و پس از مدت کوتاهی
دروازه‌بانی در تیم محمدان، سرمربی این تیم شد و در سال ۱۳۶۹ بازی
خداحافظی خود را در همین تیم انجام داد. او در دوران سرمربیگری موفق شد
استقلال را به مقام نایب قهرمانی باشگاه‌های آسیا و قهرمانی در لیگ و جام
حذفی ایران برساند. در تیم‌های سپاهان اصفهان، ذوب آهن اصفهان، استقلال
رشت، ماشین‌سازی تبریز، استقلال اهواز، ابومسلم خراسان، نساجی قائمشهر نیز
به مربیگری پرداخت که موفقیت چندانی نصیب وی نشد. حجازی در سال ۱۳۸۶
مجدداً هدایت باشگاه استقلال تهران را پذیرفت اما به دلیل عدم حمایت هیات
مدیره وقت و دخالت در کار وی، قبل از اتمام نیم فصل از سرمربیگری استقلال
کناره‌گیری کرد تا به عنوان مدیر فنی نظاره‌گر عملکرد استقلال باشد.
استقلال در همان سال با تیمی که حجازی ساخته بود و تا صعود به مرحله نیمه
نهایی وی را در کنار خود می‌دید، توانست مقام قهرمانی جام حذفی کشور را
بدست آورد. وی هم اکنون به عنوان رییس کمیته فنی و مشاور ارشد مدیر عامل
باشگاه استقلال تهران فعالیت دارد و در باشگاه گسترش فولاد تبریز نیز با
سمت نماینده تام الاختیار مالک باشگاه به این تیم مشاوره می دهد.


“در سال از طرف دوست‌دارانش خیلی زیاد نامه به دستش می‌رسید و
به گفته خودش، گاهی نمی‌رسیده به تمامی نامه‌ها جواب بدهد. معمولا
دخترخانم‌ها نامه می‌زدند و تعداد نامه‌های دخترخانم‌ها خیلی زیاد بود.
خودش می‌گوید: قبل از ازدواج این اتفاق‌ها زیاد می‌افتاد و مثلا
می‌خواستند من را ببیند و از این چیزها. وقتی ازدواج کردم، این نامه‌ها
کمتر شد. البته خانمم حساس می‌شد، اما کاری‌اش نمی‌شد کرد و البته مشکل
خاصی هم نبود. الان هم خیلی‌ها به من زنگ می‌زنند و اصلا نمی‌دانم شماره
موبایلم را از کجا آورده‌اند.
اولین بار که برای تیم ملی بازی کرد، دوستانش کوچه را چراغانی
کرده و برایش جشن گرفته بودند و این در حالی بود که مادرش از این موضوع
خبر نداشت. وقتی مادرش وارد کوچه می‌شود، دوستانش به شوخی گفته بودند که
عروسی ناصر است و مادرش از این موضوع خیلی عصبانی شده بود.”-خبرآنلاین فروردین ۹۰-حجازی در پایان دوران بازیگری خود به بنگلادش رفته و پس از مدت کوتاهی
دروازه‌بانی در تیم محمدان، سرمربی این تیم شد و در سال ۱۳۶۹ بازی
خداحافظی خود را در همین تیم انجام داد. او در دوران سرمربیگری موفق شد
استقلال را به مقام نایب قهرمانی باشگاه‌های آسیا و قهرمانی در لیگ و جام
حذفی ایران برساند. در تیم‌های سپاهان اصفهان، ذوب آهن اصفهان، استقلال
رشت، ماشین‌سازی تبریز، استقلال اهواز، ابومسلم خراسان، نساجی قائمشهر نیز
به مربیگری پرداخت که موفقیت چندانی نصیب وی نشد. حجازی در سال ۱۳۸۶
مجدداً هدایت باشگاه استقلال تهران را پذیرفت اما به دلیل عدم حمایت هیات
مدیره وقت و دخالت در کار وی، قبل از اتمام نیم فصل از سرمربیگری استقلال
کناره‌گیری کرد تا به عنوان مدیر فنی نظاره‌گر عملکرد استقلال باشد.
استقلال در همان سال با تیمی که حجازی ساخته بود و تا صعود به مرحله نیمه
نهایی وی را در کنار خود می‌دید، توانست مقام قهرمانی جام حذفی کشور را
بدست آورد. وی هم اکنون به عنوان رییس کمیته فنی و مشاور ارشد مدیر عامل
باشگاه استقلال تهران فعالیت دارد و در باشگاه گسترش فولاد تبریز نیز با
سمت نماینده تام الاختیار مالک باشگاه به این تیم مشاوره می دهد.


[ندعوك للتسجيل في المنتدى أو التعريف بنفسك لمعاينة هذه الصورة]