سفیر ایران: تمام ساكنين اشرف عفو هستند

سابقه حضور حسن دانايي‌فر در عراق به سال‌هاي ابتدايي جنگ تحميلي و به طور
جدي سال 1364 برمي‌گردد كه به گفته وي اين حضور لزوما از جنس سخت نبوده
است.

وي كه سال‌ها دركنار معارضان عراقي بوده است، همراهي با جلال
طالباني، رييس اتحاديه ميهني و رييس‌جمهور فعلي عراق، مجموعه‌هايي كه
پيرامون استان سليمانيه و شمال عراق بوده‌اند و نيز همراهي با مجموعه مجلس
اعلا و حزب الدعوه را نيز در پرونده خود دارد.

سفير ايران در عراق
معتقد است پس از سقوط صدام به مطالبات انباشت شده اكثريت جامعه عراق در
ساليان دراز پاسخ داده شد و در حكومت جديد عراق از ديكتاتوري جلوگيري شد.

حسن
دانايي‌فر، سفير ايران در عراق با حضور در خبرگزاري دانشجويان ايران
(ايسنا)، در گفت‌وگو با خبرنگار سياسي خارجي ايسنا در ارزيابي‌از عراق پس
از اشغال آمريكا و سقوط صدام با بيان اين‌كه يكي از موضوعات مهمي كه در
اين‌باره بايد به آن توجه كرد، انباشت مطالبات در عراق است كه به قبل از
حزب بعث و حتي قبل از 1920 باز مي‌گردد، اظهار كرد: در طول تاريخ عراق به
طور دائم، يك اقليت بر اكثريت قريب به اتفاق جامعه اين كشور حكومت كرده
است. بر اساس آمار رسمي دولت عراق 63 تا 64 درصد مردم عراق شيعه بوده و
هستند، اما از 1920 تا سقوط صدام حتي يك نخست‌وزير شيعه نداريم، مگر يك نفر
كه فقط براي سه ماه نخست وزير بود. حتي در پست‌هاي مهم وزارتخانه‌اي
شيعيان نقشي نداشته‌اند.

وي ادامه داد: هم‌چنين اين وضعيت براي
اكراد كه به طور رسمي 17 درصد و به گفته‌ي اكراد حدود 20 درصد جمعيت عراق
را تشكيل مي‌دهند، وجود دارد. بر اين اساس حدود 80 درصد از جمعيت عراق در
طول ساليان دراز نقشي در حاكميت عراق نداشته‌اند و حاكميت در اختيار اقليت
15-16 درصدي بوده است. بنابراين فضا براي پاسخ به مطالبات انباشت شده اوليه
كه اكثريت جامعه عراق در سال‌هاي طولاني از آن محروم بودند پس از سقوط
صدام فراهم شد.

دانايي‌فر اظهار كرد: اين شرايط باعث شده همه در امر
حكومت دخالت كنند، از اين رو از نوعي ديكتاتوري جلوگيري شده است. عراق
ديگر براي ايران تهديد نيست سفير ايران در عراق درباره تاثير فضاي جديد
عراق بر روابط با ايران گفت: به طور طبيعي همگرايي به وجود آمده ميان ايران
و عراق نسبت به دوران قبل قابل مقايسه نيست. يك دهه قبل هر لحظه احتمال
مي‌داديم از مرزهاي غربي ايران به ايران حمله شود، اما امروز چنين نگراني
وجود ندارد و تهديدها از مرزهاي غربي ايران برداشته شده است.

وي
ادامه داد: امروز بيشترين مسافرت ايراني‌ها به خارج از ايران به عراق صورت
مي‌گيرد. در سال گذشته بيش از يك ميليون و دويست هزار ايراني به زيارت
عتبات عاليات رفته‌اند و در مقابل بيش از 600 هزار نفر از عراق به ايران
آمده‌اند كه به نسبت جمعيت عراق رقم قابل توجهي است. بنابراين عراق ديگر
براي ايران تهديد نيست، همان طور كه ما براي آنها تهديد نيستيم و اين يك
دستاورد بزرگ است.

اين ديپلمات برجسته كشورمان گفت: به لحاظ سياسي
امروز روابط دو جانبه ميان تهران ـ بغداد در تمامي سطوح برقرار است، البته
نه به اين معنا كه نغمه‌هاي مخالفت با ايران در حكومت جديد عراق نيست؛ چون
ساختار حكومت فعلي به گونه‌اي است كه همه طيف‌ها را در بر گرفته است و
شنيدن برخي سخنان‌ مبني بر دخالت ايران و يا مخالفت با ايران طبيعي است.

از هر سه دلار كالاي غيرنفتي صادراتي ايران، يك دلار به عراق مي‌رود

دانايي‌فر
با بيان اين‌كه امروز رابطه اقتصادي تهران ـ بغداد بسيار ويژه است، تصريح
كرد: از هر سه دلار كالايي غيرنفتي كه از ايران به خارج صادر مي‌شود يك
دلار آن به عراق مي‌رود. اين در حالي است كه به نظر ما اين ميزان تعامل
تجاري و بازرگاني متناسب با ظرفيت‌هاي دو طرف نيست.

وي با تاكيد بر
اين‌كه البته افزايش تعامل اقتصادي مربوط به طرفين است، افزود: هرچند ميزان
تعامل نسبت به گذشته رشد چشمگيري داشته است، اما اين ميزان بايد افزايش
بيشتري پيدا كند. در بخش خدمات فني ـ مهندسي، سرمايه‌گذاري، ساخت و ساز
مسكن، توليد برق و صنعت آمادگي‌هاي خوبي از سوي دولت عراق براي حضور
شركت‌هاي دولتي و خصوصي در ايران وجود دارد.


سفير
ايران در بغداد درباره گسترش حضور تجاري و اقتصادي در عراق و محدود بودن
سرمايه‌گذاري در اين كشور تصريح كرد: بخشي از اين مساله به درون‌گرا بودن
اقتصاد ايران مربوط است. بعد از انقلاب با توجه به شرايط بين‌المللي كه
براي ايران وجود داشت و از طرفي كشور بر اساس شعار استقلال در اقتصاد به
تامين نيازهاي داخلي كشور توجه مي‌كرد طبيعي است كه امروز نسبت به
سرمايه‌گذاري در خارج از كشور با حساسيت بيش‌تر برخورد كنيم و ريسك
سرمايه‌گذاري در خارج از كشور نداشته باشيم. هنوز برخي اولويت‌هاي دولتي و
شبه دولتي ما داخلي است. با اين حال روابط اقتصادي ما با عراق بعد از روابط
سياسي‌مان در سطح خوبي قرار دارد.


وي
به روابط ايران و عراق در بخش فرهنگي اشاره كرد و گفت: در اين بخش روابط
سنتي ايران و عراق حتي در دوران صدام هم قطع نشده است و به طور كلي
"درهم‌تنيدگي" و "فرو‌رفتگي"‌هاي بسيار زياد فرهنگي با عراق داريم كه با
هيچ كشوري ديگري نداريم. پيوندهاي سببي و نسبي ميان دو ملت با وجود دو زبان
متفاوت بسيار قابل توجه است. با وجود اختلافات طبيعي و اختلافاتي كه از
سوي دشمنان ايجاد مي‌شود دو ملت اين قدر به هم نزديك هستند كه اين سطح از
پيوندها به وجود مي‌آيد.


دانايي‌فر
تاكيد كرد: بيش از هزار سال است كه جامعه عراق رهبري مذهبي علماي
ايراني‌ها را پذيرفته است و البته گه‌گاهي بالعكس آن هم بوده است. در طول
30 سال عراقي‌هايي كه به واسطه مباززه عليه صدام به ايران هجرت كردند و در
اين روند بيش از 22 هزار ازدواج دختر ايراني با مرد عراقي صورت گرفته است
كه اين تعداد بعد از سقوط صدام در عراق زندگي مي‌كنند، البته جغرافياي
طبيعي دو كشور هم به گسترش اين پيوندها بسيار كمك كرده است.

سفير
ايران در بغداد خاطرنشان كرد: بيش از 120 هزار عراقي داريم كه از كشورشان
به جرم اين كه ايراني هستند، رانده شده و به ايران آمدند. طبق قانون عراق
شهروندان عراقي مي‌توانند دو شناسنامه يا دو تابعيتي باشند، بنابراين سقوط
صدام شرايط نو و فرصت خوبي براي نزديكي دو كشور و ملت ايران و عراق فراهم
كرد.


وي
در ادامه درمورد آخرين وضعيت اجراي قرارداد 1975 با بيان اين‌كه اين بحث
براي ايران بسيار اهميت دارد، گفت: قرارداد 1975 از جمله بهانه‌هاي جدي
صدام براي آغاز جنگ با ايران بوده است و خون‌هاي زيادي به خاطر آن بر زمين
ريخته شد. الان در مرحله ميله‌گذاري‌ها هستيم و تيم‌هاي اجرايي دو طرف در
حال اجرا كردن مفاد قطعنامه 1975 هستند.


سفير
ايران در عراق درباره اتهامات مقامات عراقي به ايران مبني بر دخالت در
امور داخلي اين كشور با بيان اين‌كه با توجه به استقبال ايران از معارضان
عراقي در سال‌هاي گذشته و حساسيت عراق به لحاظ منافع و امنيت ملي‌ ايران
نمي‌توانيم به مرزهاي غربي‌مان با عراق بي‌تفاوت باشيم، افزود: مقامات
عراقي در گروه‌هاي مختلف بارها اعتراف كرده‌اند كه ايران عمق استراتژيك
روابط عراق با خارج از كشورشان است. امروز تمام مقامات و احزاب عراقي همه
به اين مساله اعتقاد دارند كه بايد با جمهوري اسلامي ايران ارتباطات عميق و
استراتژيك داشته باشيم، چون دو كشور در مسايل امنيت ملي يكديگر تاثيرگذار
هستند. علاوه بر اين ايران به طور طبيعي و سنتي در عراق حضور غيرفيزيكي و
نفوذ فرهنگي و اجتماعي دارد كه خود به خود مسايلي را به وجود مي‌آورد. رفت
وآمد علما و روحانيون و مقامات دو كشور تاثير و تاثراتي را به وجود مي‌آورد
كه به عنوان يك واقعيت بايد پذيرفته شود، اما نمي‌توان اين مسايل را دخالت
دانست.

وي با تاكيد بر اين‌كه ما به هيچ وجه در امور داخلي عراق
دخالت نداريم، ادامه داد: كساني كه مدعي دخالت ايران در عراق هستند،
كشورهاي خارجي و غير‌عراقي‌اند. برخي كشورهاي عربي در منطقه وآمريكايي‌ها
اين ادعا را مطرح مي‌كنند.


دانايي‌فر
خاطرنشان كرد: اين كه اگر بين دو جريان شيعي و سني در عراق اختلاف نظر و
درگيري به وجود آيد و ايران بتواند براي حل اين مشكل و اختلاف نظر به
درخواست عراقي‌ها به حل اين مساله كمك كند، به معناي دخالت است؟ ما با تمام
توان براي امنيت عراق تلاش مي‌كنيم و اين تلاش در سطوح ملي و بين‌المللي
قابل فهم و درك است. ايران در مسير ترانزيت تروريسم و مواد مخدر است و براي
اين‌كه اين دو مساله به عراق ختم نشود در تلاش هستيم و از افتخارات ماست
كه هيچ يك از اقدامات و عمليات انتحاري در عراق از مرزهاي ايران وارد
نشده‌اند. اتفاقا كساني كه اقدام به اين كارها مي‌كنند از مرزهاي غربي عراق
وارد شدند؛ يك نفر فارس در بين اين افراد نيست و همگي عرب هستند. آن‌ها به
دنبال ايجاد اختلال در روابط ايران و عراق‌اند. كساني كه ادعاي دخالت
ايران در مسايل عراق دارند، خودشان در امور اين كشور دخالت مي‌كنند.

دانايي‌فر
تصريح كرد: كساني كه اين ادعا را درباره ايران مطرح مي‌كنند به دنبال به
انفعال كشاندن ايران هستند و ما نبايد در مقابل جنگ تبليغي و رواني تحميلي
دچار واكنش شويم و به كنش‌هاي منطقي خودمان ادامه دهيم. سفير ايران در عراق
در مورد آخرين وضعيت منافقين در عراق گفت: صدام از سال‌هاي 1986 -1987
اركان قواي اجرايي‌اش سه ركن استخبارات، منافقين و ارتش بود، از اين رو در ا
كثر عمليات‌هايي كه عليه ايران صورت مي‌گرفت منافقين درگير مي‌شدند و حتي
از ارتش عراق موفق‌تر عمل مي‌كردند و بسياري از رزمندگان ايراني را هم به
شهادت رساندند. آن‌ها در عمليات مرصاد در ايران و در انتفاضه 1990
(شعبانيه) در عراق بخش‌هاي اساسي بغداد و منطقه كردستان را به بهانه حفظ
امنيت در اختيار گرفتند. بعد از سقوط صدام استخبارات و ارتش از هم پاشيد،
اما منافقين باقي ماندند كه داراي تجهيزات نظامي كافي و در شمال بغداد
مستقر شدند. آمريكايي‌ها بعد از مدتي آن‌ها را خلع سلاح كردند، اما
سازمان‌شان را منحل نكردند. در حال حاضر 3400 نفر در اردوگاه اشرف حضور
دارند كه تاكنون تعداد هزار نفرشان به ايران بازگشته‌اند و 750 نفرشان از
طريق صليب سرخ خواهان ترك اردوگاه هستند.

دانايي‌فر با اشاره به
شرايط زندگي‌ منافقين به لحاظ اجتماعي و رواني تصريح كرد: شرايط آن‌جا
مناسب نيست. اين افراد به لحاظ دسترسي به شبكه‌هاي اينترنتي، ‌ماهواره‌اي،
تلفن و حتي‌گفت‌وگوي دو يا چند نفره بسيار تحت فشار و محدوديت هستند و هر
روز هم بايد اقرار به گناه كنند؛آن هم درباره تصورات گناه آلودشان. به تمام
معنا حق انتخاب و آزادي برايشان وجود ندارد.

وي ادامه داد: ‌در حال
حاضر منافقين از اردوگاه به شدت مراقبت و محافظت مي‌كنند تا كسي از آن‌جا
فرار نكند، چون از اين نظر بسيار لطمه مي‌خورند. اخيرا دو نفر از اعضاي
شوراي رهبري از اين گروه جدا شدند كه لطمه بسيار زيادي به آن‌ها وارد شد.
منافقين اصرار دارند اردوگاه اشرف باقي بماند، چون سرمايه‌شان آنجاست. همه
سازمان و تشكيلات‌شان آنجاست، اما دولت عراق مخالف حضور منافقين در كشورش
است.


سفير
ايران در بغداد گفت: آمريكايي‌ها پس از اشغال معتقد بودند به استناد بند 4
كنوانسيون ژنو مبني بر اين‌كه وقتي كشوري اشغال مي‌شود نيروي اشغال‌كننده
وظيفه دارد از تمامي شهروندان و مجموعه‌هاي كه در آن كشور است حمايت كند از
منافقين حمايت كرده‌اند. بعد از اين‌كه پرونده امنيتي عراق به عراقي‌ها
منتقل شد و پرونده عراق از فصل 7 منشور سازمان ملل خارج شد، خود به خود
حفاظت از منافقين توسط آمريكايي‌ها لغو شد. آن‌ها مدعي‌اند به عراق پناهنده
شده‌اند، اما در كجاي دنيا به افراد پناهندگي داده مي‌شود؟ منافقين يك
سازمان با تشكيلات مشخص و ثبت شده است. از سويي سوال اين است كه چه كسي به
اين‌ها پناهندگي داده است؟ بايد سند و مدركي وجود داشته باشد كه نيست. صدام
اين‌ها را همين طوري وارد عراق كرده است.


وي
گفت: يكي از اركان هر دولت حاكميت و سيادت (اعمال حاكميت) است، يعني هر
عراقي مي‌تواند به هر نقطه كشورش وارد شود. ماجراي چند هفته پيش درباره
منافقين اين بود كه آن‌ها به ارتش عراق اجازه ورود به اين پادگان را
نمي‌دهند. عراقي‌ها بخشي از زمين اطراف پادگان كه خالي از سكنه بود را
مي‌خواستند به كشاورزان بدهند و منافقين به همين دليل با ارتش عراق درگير
شدند كه در اين درگيري حدود 40 نفر كشته و بيش از 300 نفر هم زخمي شدند و
ارتش عراق هم بخشي از پادگان را تصرف كرد. هم‌چنين جلال طالباني،
رييس‌جمهور عراق علاوه بر سفراي اتحاديه اروپا با سفراي روسيه و تركيه
ديدار كرد و اعلام كرد كه منافقين بايد از عراق بروند.

دانايي‌فر
گفت: بزرگترين ائتلاف پارلمان عراق (ائتلاف ملي) در اعلاميه‌اي خواستار
خروج منافقين از عراق شدند و اين مساله نيز در هيات دولت مطرح و مصوب شد تا
پايان 2011 بايد عراق را ترك كنند.


وي
درباره شرايط ايران براي پذيرش و عفو منافقين گفت: تمام ساكنين اشرف از
نظر ما عفو هستند مگر كمتر از صد نفر از آن‌ها كه داراي پرونده قضايي‌اند.
سايرين مي‌توانند به كشور عزيزمان بازگردند و يا هر جايي كه مايل هستند
مسافرت كنند.


سفير
ايران در عراق درباره عضوگيري گروهك منافقين اظهار كرد: اكثر كساني كه در
اردوگاه اشرف‌اند، قديمي‌اند. از شش سال پيش تاكنون عضوگيري جديد
نداشته‌اند و آخرين افراد از اروپا و ايران بوده‌اند.

دانايي‌فر
درباره برخي اخبار مبني بر كشف گورهاي دسته جمعي در اردگاه اشرف با بيان
اين‌كه در اين‌باره اخباري را شنيده‌ام اما نمي‌توانم به طور دقيق آن را
تاييد كنم، گفت: گفته شده است كه در مقرشان در اردوگاه اشرف كه 80 كيلومتري
شمال بغداد است و اردوگاه ديگري نزديك زندان ابوغريب گورهاي دسته جمعي
بوده است. اما درباره اردوگاه اشرف به طور قطعي خبري ندارم.

سفير
ايران در بغداد درباره توافق‌هاي وزير دادگستري عراق با دستگاه قضايي ايران
در سفري كه اخيرا به تهران داشت، اظهار كرد: با توجه به حجم روابط دو كشور
به ويژه روابط انساني و مرزهاي طولاني متاسفانه تاكنون هيچ‌گونه يادداشت
تفاهم و قرارداد قضايي بين‌ تهران ـ بغداد وجود نداشته است. هفته گذشته سه
قرارداد زيربنايي در زمينه استرداد مجرمين، انتقال محكومين و همكاري قضايي
بخش كيفري به امضاء رسيده است كه بايد در مسيرهاي قانوني‌اش تا تصويب نهايي
قرار گيرد. هم‌چنين تلاش داريم قرارداد همكاري مدني را هم به امضا برسانم.

دانايي‌فر ادامه داد: طرفين اين اراده را دارند كه اين قراردادها با فوريت به مجلس و دولت دو كشور رفته و به تصويب نهايي برسند.