چه کسی مسئول وضعیت نامناسب دانشجویان ایرانی در هند است؟

تاريخ ورود دانشجويان ايراني به کشور هندوستان به سال ها پیش از آغاز
انقلاب اسلامي بازمي گردد؛ اما با آغاز انقلاب و گذشت چند سال اخير، شمار
دانشجويان ايراني مقيم شهرهاي هندوستان، به‌ مراتب افزايش چشمگيري يافته‌
است، به گونه ای که یکی از جدیدترین آمارها، این میزان را بالغ بر ده هزار
دانشجو برمی شمارد، ولی بواقع آیا وضعیت تحصیل و زندگی دانشجویان ایرانی در
شبه قاره هند در شأن یک ایرانی است؟

به‌ گزارش خبرنگار «تابناک»،
هنوز مشخص نيست که‌ ورود نسبتا زياد دانشجويان ايراني به‌ دانشگاه هاي هند،
به چه سبب و با چه‌ هدفي روند نامتعارف و رو به‌ رشدي را به خود دیده است،
در حالي که‌ به‌ گفته‌ دانشجويان ايراني، سطح کيفي بیشتر دانشگاه هاي
هندوستان بسيار ضعيف تر از دانشگاه هاي ايران و در سطح اساتيد، کتب و شرايط
امتحاني نيز ايران بسيار برتر از هندوستان است.

در همین زمینه،
«فرشته‌ ارباب» از خبرنگاران آزاد به «تابناک» گفت: متأسفانه‌، بسياري از
دانشجويان ايراني مقيم هندوستان با ورود به‌ اين کشور، جذب آداب و فرهنگ و
سنن غير اسلامي اين کشور شده‌ و پس از مدتي روي بازگشت به‌ وطن و ديدار
خانواده های خود را ندارند و از اين روی، اجبار در پی اقامت همیشگی در اين
کشور و يا مهاجرت به‌ ديگر کشورها برمی آیند که در همین راه، شاهد حقارت ها
و مشکلات عدیده ای می شوند.

او در ادامه افزود: وضعیت نامناسب
معیشتی و مهاجرت بی برنامه برخی دانشجویان، سبب شده آنها برای گذران زندگی
خود در این کشور به مشاغلی روی آورند که حتی اقشار پایین اجتماعی هند نیز
از انجام آن سر باز می زنند.

وی به نقل از «محمود» 28، ساله‌
دانشجوي سال آخر رشته‌ داروسازي دانشگاه‌ «پونا» می گوید: متأسفانه،‌ هم
اکنون انحرافات دانشجويان ايراني مقيم هندوستان شايد بيش از 70 درصد باشد
که‌ بخشي از آن، به‌ دليل بی توجهی‌ سفارت و مقامات جمهوري اسلامي ايران در
هند است.

به‌ گفته‌ «محمود»، شماري از دانشجويان به‌ دليل بي
بندوباري هاي اجتماعي و اخلاقي در باتلاق اين کشور غير اسلامي فرو
رفته‌اند‌ و بسياري از آنها نيز به‌ انواع مواد مخدر و مشروبات الکلي معتاد
شده‌اند.

وي در پاسخ به‌ اين پرسش که‌ چرا با وجود چنين وضعيتي به‌
اين کشو آمده‌ و هنوز حاضر به‌ ترک آن نيستند، گفت: دليل من براي ورود به‌
هندوستان اين بود که‌ من لياقت خواندن اين رشته در کشور خودم را داشتم؛
اما از طرفي، ظرفيت ورودي در دانشگاه هاي ايران محدود بود و از سوی ديگر،
سد کنکور براي من معضل بزرگي به شمار می رفت.

بسياري از دانشجويان
نيز پيش از سفر به ‌اين کشور، از طريق دوستان و سايت هاي اينترنتي از وضعيت
بد و سطح پایين دانشگاه هاي اين کشور آگاهند، ولی به‌ اميد «سکوي پرتاب
بودن دانشگاه هاي هند به‌ سمت کشورهاي اروپايي»، حاضر به‌ پذيرش اين ريسک
بزرگ حتي به‌ قيمت آينده‌ خود، هستند.

«تارا» 22 ساله، دانشجوي سال
دوم «تجارت» نیز بر این باور است که افزايش ورودي دانشگاه هاي ايران و
نظارت دستگاه هاي مربوطه‌ ايران و همچنين اطلاع رساني گسترده، مي تواند
جوانان ایرانی را از مشکلات موجود در اين کشور آگاه‌ کند، چرا که‌ به‌
گفته‌ اين دانشجو، «جوانان تنها در دانشگاه هاي هندستان پول صرف مي‌کنند و
از نظر علمي اصلا وضعيت مطلوبي نخواهند داشت.»

از ديگر مشکلات اين
دانشجويان، برخورد بد نيروهاي امنيتي و اداره‌ پليس هند با افراد خارجي به
ویژه ایرانی است، زيرا اين نيروها براي انجام کارهاي قانوني نيز از
دانشجويان باج و رشوه‌ دريافت خواهند کرد.

«حسين» دانشجوی ترم آخر
کارشناسي ارشد «بازرگانی» در اين باره به‌ خبرنگار ما می گوید: برخورد پليس
با افراد خارجي بسيار بد و شکننده‌ است، آنها رفتار نامناسبي با ما دارند.
متأسفانه، به تازگی رفتارهای نامناسب با ایرانیان به ویژه دانشجویان
ایرانی افزایش یافته و با تهدید آنها به اتهام حمل مواد مخدر، آشکارا از
این دانشجویان باجگیری می کنند.

در همین باره، بسیاری از دانشجويان
ايراني مقيم هندوستان در پیام های متعدد به «تابناک»، از مقامات ایرانی و
به ویژه سفارت ايران در هند خواسته اند، به‌ وضعيت آنها رسيدگي و مشکلات
آنها در گفت وگو با مقامات هندي بررسي و مرتفع شود، زيرا آنها در آن کشور
هيچ مکاني، جز نمايندگي هاي جمهوري اسلامي ايران ندارند.

همچنین
چندی پیش، «عباسپور»، رئيس كميسيون آموزش و تحقيقات مجلس شوراي اسلامي، با
تأكيد بر اين ‌كه دانشجويان ايراني كه در بیرون از كشور تحصيل مي‌كنند،
دچار معضلات فرهنگي بسیاري مي‌شوند، اظهار كرد: دانشجويان ايراني در
دانشگاه‌هاي سطح پايين هند تحصيل مي‌كنند و در بسياري از دانشگاه‌هاي خارج
از كشور نمره و مدرك تحصيلي با پول خريد و فروش مي‌شود.

اما «محمد
حسین کریم»، رایزن علمی ایران در هند و شبه قاره، با بیان اینکه ده هزار
دانشجوی ایرانی در مقاطع گوناگون در هند و شبه قاره تحصیل می کنند، امکانات
موجود را برای حمایت از دانشجویان ایرانی در شبه قاره مناسب ندانسته و می
گوید: یک رایزن علمی با بودجه ای کمتر از 150 میلیون تومان، چگونه می تواند
اهداف دانشجویی و فرهنگی نظام را در بیرون کشور برآورده کند؟

وي می
افزاید: حضور بيش از اندازه دانشجويان ايراني، باعث بروز مشكلاتي مانند
بي‌احترامي، سختگيري در پذيرش، اجبار دانشجويان ايراني در انتخاب استادان
راهنما با كيفيت علمي پايين، تقاضاهاي نامناسب و همچنين برخورد نامطلوب
اداره اقامت و جنجال آفريني جنجال آفريني رسانه‌هاي ضدايراني شده است.

گفتنی
است، هر چند در سال های اخیر، تلاش های خوبی برای حمایت از دانشجویان
ایرانی در خارج از کشور شده، وضعیت موجود با وضعیت مطلوب فاصله بسیاری
دارد.

از سوی دیگر، با توجه به این که در سال های اخیر، ظرفیت های
بیشتری به تحصیلات تکمیلی اختصاص داده شده، ولی همزمان با افزایش تقاضا
برای تحصیل در خارج از کشور روبه رو بوده ایم؛ بنابراین، آنچه مسلم است،
این که دولت نمی تواند محدودیت های غیر منطقی و غیر حقوقی برای جلوگیری از
مهاجرت دانشجویان ایرانی ایجاد کند؛ اما گویا، این ظرفیت وجود داشته باشد
که با اطلاع رسانی بیشتر، از مهاجرت دانشجویان به کشورهای با استانداردهای
پایین علمی و زندگی جلوگیری کند.

البته نباید از این موضوع غفلت کرد
که حمایت قاطعانه از دانشجویان ایرای در دیگر کشورها از سوی سفارتخانه ها و
نمایندگی های رسمی کشورمان و رایزنی های مستمر ایشان با مقامات کشورهای
میزبان، می تواند در بالا بردن شأن و اعتبار دانشجویان ایرانی مفید فایده
باشد.